2 Գթամ ես ի վերայ ժողովրդեանդ, զի արդ երեք աւուրք են մինչ առ իս են, եւ ոչ ունին զինչ ուտիցեն.
Եւ հայեցաւ Եղիա եւ ահա ի սնարից նորա նկանակ հաճարոյ եւ կուժ ջրոյ. եւ յարեաւ եկեր եւ արբ, եւ դարձեալ ննջեաց։
Արբուցանէ զլերինս ի շտեմարանաց իւրոց, ի պտղոյ գործոց իւրոց լցցի երկիր։
Տէր բանայ զաչս կուրաց, եւ կանգնէ զգլորեալս Տէր. Տէր սիրէ զարդարս։
Դարձցի եւ գթասցի ի մեզ, եւ ընկղմեսցէ զմեղս մեր. եւ ընկեսցէ՝՝ ի խորս ծովու զամենայն զանօրէնութիւնս մեր։
Եւ իբրեւ ել, ետես ժողովուրդ բազում, գթացաւ ի նոսա եւ բժշկեաց զհիւանդս նոցա։
Եւ գթացեալ Յիսուս մերձեցաւ յաչս նոցա, եւ վաղվաղակի տեսին եւ գնացին զհետ նորա։
Եւ տեսեալ զժողովուրդսն՝ գթացաւ ի նոսա, զի էին աշխատեալք եւ ցրուեալք իբրեւ զոչխարս որոց ոչ իցէ հովիւ։
Իսկ Յիսուս գթացեալ ձգեաց զձեռն, մերձեցաւ ի նա եւ ասէ ցնա. Կամիմ, սրբեաց։
Եւ Յիսուս ոչ ետ նմա թոյլ, այլ ասէ ցնա. Երթ ի տուն քո առ ընտանիս քո, եւ պատմեա նոցա որ ինչ միանգամ Տէր արար քեզ եւ ողորմեցաւ քեզ։
Եւ գնացին նաւու յանապատ տեղի առանձինն։
Եւ ելեալ ետես ամբոխ բազում եւ գթացաւ ի նոսա, զի էին իբրեւ ոչխարք որոց ոչ իցէ հովիւ. եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա յոյժ։
եւ եթէ արձակեմ զդոսա նօթիս ի տունս իւրեանց, նքթիցեն ի ճանապարհի. զի ոմանք ի դոցանէ ի հեռաստանէ եկեալ են։
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. Ասացեր թէ կարող ես՝՝, ամենայն ինչ հնարաւոր է այնմ, որ հաւատայն։
Եւ յարուցեալ եկն առ հայր իւր. եւ մինչդեռ հեռագոյն էր, ետես զնա հայրն եւ գթացաւ. յարեաւ եւ ընթացաւ ընդ առաջ, անկաւ զպարանոցաւն նորա, եւ համբուրեաց զնա։
Իբրեւ ետես զնա Տէր, գթացաւ ի նա եւ ասէ. Մի՛ լար։
Ուստի պարտ իսկ էր նմա ամենայնիւ եղբարց նմանել, զի ողորմած լինիցի եւ հաւատարիմ քահանայապետ յաստուածակոյս կողմանէ անտի, առ ի քաւելոյ զմեղս ժողովրդեանն։
Քանզի ոչ եթէ ունիմք քահանայապետ որ չիցէ կարող չարչարակից լինել տկարութեան մերոյ, այլ փորձ է ամենայնիւ ըստ նմանութեան, առանց մեղաց։
չափով չարչարակից կարող է լինել տգիտաց եւ մոլորելոց, քանզի եւ ինքն իսկ տկարութեամբ զգածեալ է.