2 Եւ ընդ ելանելն նորա ի նաւէ անտի, պատահեաց նմա այր մի ի գերեզմանացն զոր ունէր այս պիղծ.
Եւ՝՝ յայրս կողմանեալ ննջին վասն երազ տեսանելոյ՝՝. որք ուտէին զխոզենին եւ զարգանակ զոհիցն, եւ ամենայն անօթք նոցա պղծեալ էին՝՝.
Եւ էր ի ժողովրդեանն նոցա այր մի, յորում այս պիղծ գոյր ի նմա. որ աղաղակեաց եւ ասէ.
Եւ զարկոյց զնա այսն պիղծ, եւ աղաղակեաց ի ձայն մեծ եւ ել ի նմանէ։
զի ասէին թէ՝ Այս պիղծ գոյ ի նմա։
Եւ ասէ ցաշակերտսն իւր զի նաւակ մի պատրաստական կայցէ նմա վասն ամբոխին, զի մի՛ նեղեսցեն զնա։
Դարձեալ սկսաւ ուսուցանել առ ծովեզերբն, եւ խռնեցան զնովաւ ժողովուրդք բազումք, մինչեւ ի նաւ մտանել նմա եւ նստել ի ծովուն, եւ ամենայն ժողովուրդն զծովեզերբն զցամաքն ունէին։
Թողուն զժողովուրդն, եւ առնուն զնա նաւաւն հանդերձ, եւ զայլ եւս նաւսն որ էին ընդ նմա։
Եւ իբրեւ անց Յիսուս միւսանգամ յայն կողմն, ժողովեցաւ առ նա ժողովուրդ բազում, եւ էր առ ծովեզերբն։
որոյ եւ բնակութիւն իւր իսկ ի գերեզմանս էր. եւ ոչ շղթայիւք ոք եւս կարէր կապել զնա,
Քանզի ասէր ցնա. Ել, այսդ պիղծ, ի մարդոյ այտի։
Լուաւ կին մի զնմանէ, որոյ դուստր իւր նեղեալ էր յայսոյ պղծոյ, եկն անկաւ առաջի նորա։
Եւ ընդ ելանելն նորա ի ցամաք, պատահեաց այր մի ի քաղաքէն, յորում էին դեւք. եւ բազում ժամանակս չէր հանդերձ զգեցեալ եւ ոչ ի տան բնակեալ, այլ ի գերեզմանս։
Եւ մինչդեռ մատչէր, զարկոյց զնա դեւն եւ շարժլեաց։