վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եթէ ոչ հրով բարկութեան իմոյ խօսեցայց ի վերայ այլոց ազգացն, եւ ի վերայ ամենայն Եդովմայեցւոցն, զի արարին զերկիրն իմ իւրեանց ի վտարանդի. ոտնհարութեամբ անարգեցին զանձինս ապականել աւարաւ՝՝։
Վա՜յ քեզ, Քորազին, վա՜յ քեզ, Բեթսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ ի ձեզ եղեն, վաղու եւս արդեւք խորգով եւ մոխրով ապաշխարեալ էր։
Եւ իջեալ նոքօք հանդերձ ի տեղի մի տափարակ, եւ ժողով աշակերտացն նորա եւ բազմութիւն յոյժ ժողովրդեանն յամենայն Հրէաստանէ, եւ յԵրուսաղեմէ եւ յայնմ կողմանէ՝՝, եւ ի ծովեզերէն Տիւրոսի եւ Սիդովնի.