Զի լուայ զպարսաւանս բազմաց, շուրջ զինեւ միախուռն ժողովելոց. թէ՝ Արիք եւ յարիցուք ի վերայ նորա ամենայն արք բարեկամք դորա. հնարեցարուք նմա հնարս՝՝, թերեւս խաբեսցի եւ յաղթեսցուք նմա, եւ խնդրեսցուք զվրէժ մեր ի նմանէ։
Եւ ապա սպասեցին, եւ առաքեցին դաւաճանս կեղծաւորեալս զանձինս առ արդարս ունել, զի ըմբռնեսցեն զնա բանիւք, առ ի մատնել զնա պետութեան եւ իշխանութեան դատաւորին։
Ասեն ոմանք ի փարիսեցւոցն. Ոչ է այրն այն յԱստուծոյ, զի զշաբաթս ոչ պահէ։ Կէսքն ասէին. Իսկ զիա՞րդ կարէ մարդ մեղաւոր այսպիսի նշանս առնել։ Եւ էին հերձուածք ի մէջ նոցա։