1 Եւ եմուտ միւսանգամ ի ժողովուրդն, եւ էր անդ այր մի որոյ ձեռն գօսացեալ էր։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ Յերոբովամ զբանս առնն Աստուծոյ բարբառելոյ ի վերայ սեղանոյն որ ի Բեթէլ, ձգեաց արքայ զձեռն իւր ի սեղանոյ անտի եւ ասէ. Կալարուք զդա։ Եւ գօսացաւ ձեռն նորա զոր ձգեաց ի նա, եւ ոչ կարաց դարձուցանել զնա առ ինքն։
Եւ մտանեն ի Կափառնայում, եւ իսկ եւ իսկ ի շաբաթուն մտեալ ի ժողովուրդն՝ ուսուցանէր զնոսա։
Եւ քարոզէր ի ժողովուրդս նոցա ընդ ամենայն Գալիլեացիս, եւ դեւս հանէր։
Ապա ուրեմն տէր է Որդի մարդոյ եւ շաբաթու։
Յորս անկեալ դնէր բազմութիւն յոյժ հիւանդաց՝ կուրաց, կաղաց, գօսացելոց, որ ակն ունէին ջրոցն յուզելոյ։