6 Եւ էին ոմանք ի դպրաց անտի որ անդ նստէին. եւ խորհէին ի սիրտս իւրեանց.
Եւ տեսեալ Յիսուսի զհաւատս նոցա, ասէ ցանդամալոյծն. Որդեակ, թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
Զի՞նչ է այս որ խօսի սա զհայհոյութիւնս. ո՞վ կարէ թողուլ զմեղս, եթէ ոչ մի Աստուած։
Գիտաց Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Զի՞ խորհիք ի սիրտս ձեր, թերահաւատք՝՝, թէ հաց ոչ ունիք. տակաւին ո՞չ իմանայք եւ ո՞չ յիշէք. ապշութի՞ւն ունի զսիրտս ձեր.
զխորհուրդս քակեմք, զամենայն բարձրութիւն հպարտացեալ ի վերայ գիտութեանն Աստուծոյ, եւ գերեմք զամենայն միտս ի հնազանդութիւն Քրիստոսի.