6 Եւ էր Յովհաննէս զգեցեալ ստեւ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր. եւ կերակուր նորա մարախ եւ մեղր վայրենի։
Եւ ասեն ցնա. Այր թաւարծի, եւ գօտի մաշկեղէն ածեալ ընդ մէջ իւր։ Եւ ասէ. Եղիա Թեզբացի է այն։
Եւ այս իցէ զոր ուտիցէք ի նոցանէ. զջորեակդ, եւ որ ինչ նման է նմա. եւ զխարագուլ, եւ որ ինչ նման է նմա. եւ զմարախ, եւ որ ինչ նման է նմա. եւ զօձամարտ, եւ որ ինչ նման իցէ նմա։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ ամաչեսցեն մարգարէքն յիւրաքանչիւր տեսլենէ ի մարգարէանալն իւրեանց, եւ զգեցցին փեղկս մազեղէնս՝ փոխանակ զի ստեցին՝՝։
Եւ ինքն Յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
Եւ երթայր առ նա ամենայն աշխարհն Հրէաստանի եւ Երուսաղեմացիք ամենեքեան, եւ մկրտէին ի նմանէ ի Յորդանան գետ՝ խոստովանեալ զմեղս իւրեանց։
Քարոզէր եւ ասէր. Գայ զօրագոյնն քան զիս զկնի իմ, որում չեմ բաւական խոնարհել լուծանել զխրացս կօշկաց նորա։