Վասն այսորիկ բարձցի անօրէնութիւն Յակոբայ. եւ այս է օրհնութիւն նորա, յորժամ բարձից ի նմանէ զմեղս նորա. ի ժամանակի յորում մանրեսցեն իբրեւ զփոշի մանր՝ զամենայն քարինս մեհենաց քոց. եւ մի՛ եւս մնասցեն գործք պաշտամանցն նոցա, այլ կոտորեսցին իբրեւ զմայրի փայտահարաց։
եւ ասասցես. Ելից ի վերայ յապահով երկրին, հասից ի վերայ հանդարտելոցն յանհոգութեան, բնակելոցն ի խաղաղութեան, ամենեցուն որ բնակեալ են յերկրին, որոց ոչ պարիսպք եւ ոչ նիգք եւ ոչ դրունք,
Եւ յարիցէ կորուստ ի վերայ ժողովրդեան՝՝ քո, եւ ամենայն պարսպաւորք քո կործանեսցին. իբրեւ իշխան Սաղմանա ի տանէն Յերոբովաղայ յաւուր պատերազմին, զմայր առ որդիս հարին,