Եւ կացուցից ի վերայ քո դատաւորս իբրեւ զառաջինն, եւ զխորհրդականս քո որպէս ի սկզբանէն. եւ ապա կոչեսջիր դու քաղաք արդարութեան՝ մայր քաղաքաց հաւատարիմ Սիոն։
Ցանգով փակեցի, ձողաբարձ զարդարեցի, եւ տնկեցի որթ սորեկ. աշտարակ շինեցի՝՝ ի միջի նորա, եւ գուբ հնծան փորեցի ի նմա. եւ մնացի՝՝ զի բերցէ խաղող, եւ եբեր փուշ։
Ժողովելով ժողովեսցի Յակոբ ամենեքումբք հանդերձ, եւ ընդունելով ընկալցի զմնացորդս Իսրայելի. եւ ի միասին արարից զդարձ նոցա. իբրեւ ոչխարք ի նեղութեան՝՝, իբրեւ հօտք ի մէջ մակաղատեղի իւրեանց. վարեսցին ի մարդկանէ ընդ խրամ.
Եւ սատակեսցէ զկառս յԵփրեմայ եւ զերիվարս յԵրուսաղեմէ, եւ խորտակեսցի աղեղն պատերազմօղ, եւ բազմութիւն եւ խաղաղութիւն յազգաց, եւ տիրեսցէ ջրոց ի ծովէ մինչեւ ի ծով, եւ ի գետոց մինչեւ ի ծագս երկրի։
Ուրախ լեր յոյժ, դուստր Սիոնի. քարոզեա, դուստր Երուսաղեմի. ահա Թագաւոր քո գայ առ քեզ, արդար եւ փրկիչ, նոյն հեզ, եւ հեծեալ ի վերայ իշոյ եւ յովանակի նորոյ։
Այլ առակ լուարուք. Այր մի էր տանուտէր որ տնկեաց այգի եւ ցանգով պատեաց զնա, եւ փորեաց ի նմա հնձան եւ շինեաց աշտարակ. եւ ետ զնա ցմշակս, եւ գնաց ի տարաշխարհ։
Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք եւ ասել՝՝. Այր մի տնկեաց այգի եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնձան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա ցմշակս եւ գնաց ի տարաշխարհ։