10 Որ ի Գէթդ էք՝ մի՛ մեծաբանէք, եւ որ յԱկկարիմդ էք՝ մի՛ նորոգէք ի տանէ զկատակութիւն. հող ի գլուխ լերուք ի վերայ կատակութեանց ձերոց։
Մի՛ պատմէք ի Գէթ, եւ մի՛ տայք զայդ աւետիս յելս Ասկաղոնի. զի մի՛ երբեք ուրախ լիցին դստերք այլազգեացն եւ մի՛ ցնծասցեն դստերք անթլփատիցն։
Եւ առեալ խեցի՝ քերէր զթարախն, եւ նստէր յաղբեւս արտաքոյ քաղաքին։
Դուստր ժողովրդեան իմոյ, քուրձ զգեցիր. մոխիր տարածեա, առ զսուգ սիրելւոյ, եւ կոծեաց կոծ ողորմ. զի յանկարծակի եկեսցէ թշուառութիւն ի վերայ մեր։
Տացէ հողոյ զբերան իւր, վասն զի՝՝ կայ յոյս։
Վասն այնորիկ որ իմաստունն է՝ ի ժամանակին յայնմիկ լռեսցէ, զի ժամանակն չար է։
եւ մնացորդքն առնուցուն զընտանիս իւրեանց, եւ իջանեն հանել զոսկերս նոցա ի տանէ անտի. եւ ասասցեն ցայնոսիկ որք կայցեն առաջի տանն, եթէ՝ Այլ ինչ՝՝ մնաց այդր առ քեզ։
եւ Կարեմ եւ Քափերամին եւ Գաբաա.