Եւ ասէ ցիս. Մեծ է քեզ այդ, կոչել զքեզ ծառայ իմ՝՝, հաստատել զազգսն Յակոբայ, եւ զցրուեալսն Իսրայելի դարձուցանել. ահաւասիկ եդի զքեզ յուխտ ազգի եւ՝՝ ի լոյս հեթանոսաց, լինել փրկութիւն մինչեւ ի ծագս երկրի։
Ո՞վ իցէ ի ձէնջ որ երկնչի ի Տեառնէ, լուիցէ զձայն ծառայի նորա. որ գնային ընդ խաւար՝ եւ ոչ գոյր նոցա լոյս, յուսացեալք յանուն Տեառն եւ խրախուսեալք յԱստուած՝՝։
Եւ առ գետովն ելցէ զափամբն յայսկոյս յայնկոյս՝ ամենայն ծառ ուտելի, եւ մի՛ հնասցի շուրջ զնովաւ՝՝, եւ մի՛ պակասեսցի պտուղ նորա, եւ զդալարութիւն իւր յառաջագոյն արձակեսցէ՝՝. զի ջուրք նորա ի սրբութեանց ելանիցեն. եւ եղիցի պտուղ նոցա ի կերակուր, եւ ելք նոցա ի բշժկութիւն։
Զայս տրտնջեցին՝՝ երկիւղածքն Տեառն իւրաքանչիւր ընդ ընկերի իւրում. եւ անսաց Տէր, եւ լուաւ եւ գրեաց գիր յիշատակի առաջի երկիւղածաց Տեառն, եւ որոց սարսեն յանուանէ՝՝ նորա։
Երուսաղէմ, Երուսաղէմ, որ կոտորէր զմարգարէսն եւ քարկոծ առնէր զառաքեալսն առ նա,՝՝ քանի՜ցս անգամ կամեցայ ժողովել զմանկունս քո, զոր օրինակ ժողովէ հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
Գոհանալ պարտիմք զԱստուծոյ յամենայն ժամ վասն ձեր, եղբարք, որպէս եւ արժան իսկ է. զի եւս քան զեւս աճեն հաւատք ձեր, եւ յաճախէ սէր իւրաքանչիւր ամենեցուն ձեր առ միմեանս.
Եւ ունիմք հաստատագոյն զբանն մարգարէական, որում եթէ անսայցէք, բարւոք առնէք, իբրեւ ճրագի որ տայցէ լոյս ի խաւարչտին տեղւոջ, մինչեւ տիւն լուսաւորեսցէ եւ արուսեակն ծագեսցէ ի սիրտս ձեր։
Եւ հեթանոսք բարկացան, եւ եկն բարկութիւն քո, եւ ժամանակ մեռելոց զի դատեսցին. եւ տաս վարձս ծառայից քոց մարգարէից եւ սրբոց, երկիւղածաց անուան քո, փոքունց եւ մեծամեծաց, եւ ապականես զապականիչս երկրի։
Եւ գնայր ի մէջ հրապարակաց քաղաքին. եւ զեզերբ գետոյն՝՝ աստի եւ անտի ծառ կենաց որ բերէր պտուղս երկոտասան, ըստ միոյ միոյ ամսոյ տային զպտուղս իւրեանց. եւ տերեւ ծառոյն էր բժշկութիւն հեթանոսաց։