5 Ուխտն իմ որ ընդ նմա՝ կենաց եւ խաղաղութեան. ես ետու նմա երկեւղ՝ երկնչել յինէն, եւ յերեսաց անուան իմոյ խորշել։
Բայց միայն զպատիւ իմ խորհեցան մերժել յինէն, եւ ընթացան ի ծարաւս իւրեանց՝՝. բերանովք իւրեանց օրհնէին, եւ սրտիւք իւրեանց անիծանէին։
Որ գնայ ուղիղ՝ երկնչի ի Տեառնէ, եւ որ կամակորի ի ճանապարհս իւր՝ անարգեսցի։
Եւ եդից ընդ Դաւթի ուխտ խաղաղութեան, եւ ապականեցից զգազանս չարս յերկրէ, եւ բնակեսցեն յանապատին յուսով, եւ ննջեսցեն յանտառս։
Եւ եդից դոցա ուխտ խաղաղութեան, ուխտ յաւիտենական եղիցի ընդ դոսա. եւ տաց դոցա՝՝ եւ բազմացուցից զդոսա, եւ եդից զսրբութիւնս իմ ի մէջ դոցա յաւիտեան։
Եւ տեսեալ Փենեէսի որդւոյ Եղիազարու որդւոյ Ահարոնի քահանայի, յարեաւ ի միջոյ ժողովրդեանն, եւ առեալ գեղարդն ի ձեռն իւր՝
եւ եմուտ զհետ առնն Իսրայելացւոյ ի հնոցն, եւ խոցեաց զերկոսին՝ զայրն Իսրայելացի եւ զկինն ընդ արգանդ իւր. եւ դադարեաց հարուածն յորդւոցն Իսրայելի։
Առ զՂեւտացիսն փոխանակ ամենայն անդրանկաց որդւոցն Իսրայելի, եւ զանասուն Ղեւտացւոց՝ փոխանակ անասնոց նոցա, եւ եղիցին ինձ Ղեւտացիքն. զի ես եմ Տէր։
Եւ ապա մտցեն Ղեւտացիքն գործել զգործ խորանին վկայութեան. եւ սրբեսցես զնոսա, եւ տացես զնոսա հատուցումն առաջի Տեառն՝՝.