11 Եւ ժողովուրդքն իբրեւ գիտացին, գնացին զհետ նորա. եւ ընկալեալ զնոսա՝ խօսէր ընդ նոսա վասն արքայութեան Աստուծոյ, եւ որոց պէտք էին բժշկութեան՝ բժշկէր։
Հոգի Տեառն ի վերայ իմ, վասն որոյ եւ օծ իսկ զիս, աւետարանել աղքատաց առաքեաց զիս, բժշկել զբեկեալս սրտիւք, քարոզել գերեաց զթողութիւն եւ կուրաց տեսանել՝՝,
Եւ Յիսուս իբրեւ գիտաց, մեկնեցաւ անտի. եւ գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք, եւ բժշկեաց զամենեսեան։
Եւ իբրեւ ել, ետես ժողովուրդ բազում, գթացաւ ի նոսա եւ բժշկեաց զհիւանդս նոցա։
Արդ ո՞ յերկոցունց արար զկամս հօրն։ Ասեն. Յետինն։ Ասէ ցնոսա Յիսուս. Ամէն ասեմ ձեզ, զի մաքսաւորք եւ պոռնիկք յառաջեսցեն քան զձեզ յարքայութիւն Աստուծոյ։
Վասն այսորիկ ասեմ ձեզ, զի բարձցի ի ձէնջ արքայութիւնն Աստուծոյ, եւ տացի ազգի որ առնիցէ զպտուղս նորա։
Զքաղցեալս լցոյց բարութեամբ, եւ զմեծատունս արձակեաց ունայնս։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Ոչինչ են պիտոյ բժիշկք ողջոց, այլ՝ հիւանդաց.
Եւ եղեւ յետ այնորիկ եւ ինքն շրջէր ընդ քաղաքս եւ ընդ գեղս, քարոզէր եւ աւետարանէր զարքայութիւն Աստուծոյ, եւ երկոտասանքն ընդ նմա.
Եւ նա ասէ. Ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ, բայց այլոցն առակօք. զի տեսցեն եւ մի՛ տեսցեն, լուիցեն եւ մի՛ իմասցին։
Դարձան առաքեալքն եւ պատմեցին նմա զամենայն զոր արարին. եւ առեալ զնոսա՝ խուսեաց առանձինն ի տեղի անապատ քաղաքի միոյ, որում անուն էր Բեթսայիդա։
Եւ օրն սկսաւ տարաժամել. մատեան երկոտասանքն եւ ասեն ցնա. Արձակեա զժողովուրդսդ, զի երթեալ շուրջ ի գեղսն եւ յագարակս, հանգիցեն եւ գտցեն կերակուր, զի աստ յանապատի տեղւոջ եմք։
Եւ առաքեաց զնոսա քարոզել զարքայութիւնն Աստուծոյ եւ բժշկել զախտաժէտս։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Իմ կերակուր այն է՝ զի արարից զկամս այնորիկ որ առաքեացն զիս, եւ կատարեցից զգործն նորա։
Զամենայն զոր տայ ինձ Հայր՝ առ իս եկեսցէ. եւ որ գայ առ իս՝ ոչ հանից արտաքս։
Եւ ընդունէր զամենեսեան որ մտանէին առ նա։
Իսկ զիա՞րդ կարդասցեն յոր ոչն հաւատացին. կամ զիա՞րդ հաւատասցեն որում ոչն լուան. կամ զիա՞րդ լուիցեն առանց ուրուք քարոզելոյ.
Ապա ուրեմն հաւատք ի լսելոյ են, եւ լուր ի բանէն Քրիստոսի։ ՎՋ
Քանզի եւ Քրիստոս ոչ եթէ անձին հաճոյ եղեւ, այլ որպէս եւ գրեալ է. Նախատինք նախատչաց քոց անկան ի վերայ իմ։
եւ դու՝՝ քարոզեա զբանն, հաս ի վերայ ժամու եւ տարաժամու, յանդիմանեա, սաստեա, մխիթարեա ամենայն երկայնմտութեամբ եւ վարդապետութեամբ։
Մատիցուք այսուհետեւ համարձակութեամբ առաջի աթոռոյ շնորհացն նորա, զի ընկալցուք զողորմութիւն եւ գտցուք շնորհս ի դէպ ժամանակի օգնականութեան։