9 Քանզի ահ պատեաց զնա եւ զամենեսեան որ ընդ նմայն էին՝ վասն որսոյ ձկանցն զոր ըմբռնեցին,
Փոքր ինչ խոնարհ արարեր զնա քան զհրեշտակս քո, փառօք եւ պատուով պսակեցեր զնա.
զխաշն եւ զարջառ եւ զամենայն ինչ, եւս եւ զերէ վայրի,
Եւ եղեւ ամպ մի հովանի ի վերայ նոցա, ձայն եղեւ յամպոյ անտի եւ ասէ. Դա է Որդի իմ սիրելի, դմա լուարուք։
եւ ամենեքին որ լսէին՝ զարմանային վասն բանիցն զոր խօսեցան ընդ նոսա հովիւքն։
Եւ զարմանային ընդ վարդապետութիւն նորա, զի իշխանութեամբ էր բան նորա։
Եւ եղեն զարմանալիք ի վերայ ամենեցուն, խօսէին ընդ միմեանս եւ ասէին. Զի՞նչ է բանս այս, զի իշխանութեամբ եւ զօրութեամբ սաստէ այսոց պղծոց, եւ ելանեն։
նոյնպէս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս զորդիսն Զեբեդեայ, որ էին որսակիցք Սիմովնի. եւ ասէ ցՍիմովն Յիսուս. Մի՛ երկնչիր, յայսմ հետէ զմարդիկ որսայցես ի կեանս։
Իբրեւ ետես Սիմովն Պետրոս, անկաւ առ ծունկսն Յիսուսի եւ ասէ. Ի բաց գնա յինէն, Տէր, զի այր մեղաւոր եմ ես։