3 Ել նա ի մի նաւուցն որ էր Սիմովնի, եւ աղաչեաց զնա սակաւիկ մի տանել ի ներքս ի ցամաքէն. նստաւ եւ ուսուցանէր ի նաւէ անտի զժողովուրդսն։
Մինչ դեռ զգնայր Յիսուս ընդ եզր ծովուն Գալիլեացւոց, ետես երկուս եղբարս, զՍիմովն զկոչեցեալն Պետրոս եւ զԱնդրէաս եղբայր նորա, արկեալ ուռկան ի ծով, քանզի ձկնորսք էին։
Քանզի զբազումս բժշկեաց. մինչեւ գալ խռնել զնովաւ, զի մերձեսցին առ նա որք ունէին ախտս ինչ։
Եւ ասէ ցաշակերտսն իւր զի նաւակ մի պատրաստական կայցէ նմա վասն ամբոխին, զի մի՛ նեղեսցեն զնա։
Եւ ետես երկուս նաւս զի կային առ ծովակին, եւ ձկնորսքն ելեալ ի նոցանէ՝ լուանային զգործիսն։
Եւ ընդ առաւօտսն դարձեալ եկն ի տաճարն, եւ գայր առ նա ամենայն ժողովուրդն, եւ նստեալ ուսուցանէր զնոսա։