4 Ասէ Պիղատոս ցքահանայապետսն եւ ցժողովուրդսն. Չգտանեմ ինչ վնաս յառնս յայսմիկ։
Եւ մինչ նստէր յատենին, առաքեաց առ նա կինն իւր եւ ասէ. Չկայ ինչ քո եւ արդարոյն այնորիկ, զի բազում անցք անցին ընդ իս այսօր յանուրջս վասն նորա։
Ասէ ցնոսա Պիղատոս. Զի՞նչ ինչ չար արարեալ իցէ դորա։ Եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին. Ի խաչ հան զդա։
Եւ նա երիցս ասէ ցնոսա. Զի՞նչ չար արար սա. ոչինչ վնաս մահու գտի ի սմա, խրատեցից զսա եւ արձակեցից։
Ասէ ցնա Պիղատոս. Զի՞նչ է ճշմարտութիւն։ Զայս իբրեւ ասաց, դարձեալ ել առ Հրեայսն եւ ասէ ցնոսա. Ես եւ ոչ մի ինչ պատճառս գտանեմ ի նմա։
Բայց ես ի վերայ հասի թէ ոչինչ է դորա արժանի մահու գործեալ, եւ դորա ինքնին բողոք կալեալ առ Քաջ արանցն, խորհեցայ յղել։
Աստուած Աբրահամու եւ Աստուած Իսահակայ եւ Աստուած Յակովբայ, Աստուած հարցն մերոց, փառաւորեաց զՈրդի իւր զՅիսուս, զոր դուքն մատնեցէք եւ ուրացարուք առաջի Պիղատոսի ի դատել նորա արձակել։
Զի այսպիսի իսկ եւ վայել էր մեզ քահանայապետ, սուրբ, անմեղ, անարատ, զատեալ ի մեղաւորաց եւ բարձրացեալ քան զերկինս.
այլ պատուական արեամբն Քրիստոսի, իբրեւ անբիծ եւ անարատ գառին.
որ ոչն արար մեղս եւ ոչ գտաւ նենգութիւն ի բերան նորա.
զի եւ Քրիստոս մի անգամ վասն մեղաց ի վերայ մեր մեռաւ, արդարն ի վերայ անարդարոց, զի զմեզ մերձեցուսցէ առ Աստուած. զի թէպէտեւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի է հոգւով.