5 Եւ խնդացին եւ խոստացան տալ նմա արծաթ։
Չոգաւ եդ բանս ընդ քահանայապետսն եւ ընդ դպիրս եւ ընդ իշխանս ժողովրդեանն, զի մատնեսցէ զնա նոցա։
Եւ յանձն առ եւ խնդրէր պարապ մատնել զնա նոցա՝ մեկուսի յամբոխէն։
Սա ստացաւ գեղ ի վարձուց անիրաւութեան, եւ ուռուցեալ հերձաւ ընդ մէջ եւ հեղաւ ամենայն փոր նորա։
Եւ Պետրոս ասէ ցնա. Արծաթ քո ընդ քեզ լիցի ի կորուստ, զի զպարգեւսն Աստուծոյ համարեցար ընչիւք ստանալ։
Թողեալ զուղղորդ ճանապարհն՝ մոլորեցան, զհետ երթեալ ճանապարհին Բաղաամայ Բէովրեան՝ զվարձս անիրաւութեան սիրեցին՝՝.
Եւ ագահութեամբ մտացածին բանիւք առնիցեն զձեզ վտարանդիս. որոց դատաստանն ի բնէ ոչ դատարկանայ, եւ կորուստն նոցա ոչ նիրհէ։
Վա՜յ է նոցա, զի ըստ ճանապարհին Կայենի գնացին, եւ ըստ մոլորութեանն Բաղաամայ զեղխեցան զհետ վարձուց, եւ ըստ հակառակութեանն Կորխայ կորեան։