Եւ ծաղկեսցէ եւ ցնծասցէ անապատն Յորդանանու, եւ՝՝ փառքն Լիբանանու տացի նմա եւ պատիւն Կարմեղայ, եւ ժողովուրդ իմ տեսցէ՝՝ զփառս Տեառն եւ զբարձրութիւն Աստուծոյ մերոյ։
Եւ մինչդեռ նա զայս ածէր զմտաւ, ահա հրեշտակ Տեառն ի տեսլեան երեւեցաւ նմա եւ ասէ. Յովսէփ, որդի Դաւթի, մի՛ երկնչիր առնուլ առ քեզ զՄարիամ կին քո. քանզի որ ի նմայն ծնեալ է՝ ի Հոգւոյն Սրբոյ է։
Եւ ահա հրեշտակ Տեառն եկն եկաց ի վերայ, եւ լոյս ծագեաց ի տանն, եւ խթեաց զկողսն Պետրոսի, յարոյց զնա եւ ասէ. Արի վաղվաղակի։ Եւ անկան շղթայքն ի ձեռաց նորա։
Եւ յայտնի իսկ մեծ է խորհուրդն աստուածպաշտութեան, որ երեւեցաւ մարմնով, արդարացաւ Հոգւով, յայտնեցաւ հրեշտակաց, քարոզեցաւ ի հեթանոսս, հաւատարիմ եղեւ յաշխարհի եւ վերացաւ փառօք։