3 Եւ այրի մի էր ի նմին քաղաքի, գայր առ նա եւ ասէր. Դատ արա ինձ յոսոխէ իմմէ։
Արձակեցեր զայրիս ունայնս, եւ զորբս չարչարեցեր։՝՝
Օրհնութիւն կորուսելոյն ի վերայ իմ եկեսցէ, եւ բերան այրւոյն զիս օրհնեաց՝՝։
ուսարուք զբարիս գործել. խնդրեցէք զիրաւունս, փրկեցէք զզրկեալն, դատ արարէք որբոյն, եւ տուք իրաւունս այրւոյն։
գիրացան եւ պարարտացան, եւ անցին զբանիւք իմովք ի չարութիւն՝՝, դատաստան արդար ոչ դատեցան, զիրաւունս որբոյն ոչ իրաւացուցին, եւ զդատաստան այրւոյն՝՝ ոչ դատեցան։
Լեր իրաւախոհ ընդ ոսոխի քում վաղագոյն, մինչդեռ իցես ընդ նմա ի ճանապարհի. գուցէ մատնիցէ զքեզ ոսոխն դատաւորի. եւ դատաւորն՝ դահճի, եւ արկանիցիս ի բանտ։
Ասէ. Դատաւոր մի էր ի քաղաքի ուրեմն, յԱստուծոյ ոչ երկնչէր եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչէր։
Եւ ոչ կամէր ի բազում ժամանակս. յետ այնորիկ ասէ ի մտի իւրում. Եթէ եւ յԱստուծոյ ոչ երկնչիմ, եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչեմ,
գոնէ վասն աշխատ առնելոյ զիս այրւոյն՝ արարից նմա դատ զի մի՛ ի սպառ եկեալ թախանձիցէ զիս։
Անիծեալ՝ որ մոլորեցուսցէ զկոյրն ի ճանապարհէ. եւ ասասցէ ամենայն ժողովուրդն. Եղիցի։