2 Ասէ. Դատաւոր մի էր ի քաղաքի ուրեմն, յԱստուծոյ ոչ երկնչէր եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչէր։
Գիտէ արդար դատել զտնանկս, իսկ ամպարիշտն գիտութեան ոչ խելամտէ. եւ աղքատի՝ ոչ գտանին միտք իրաւախոհք։
զի հատան ճանապարհք նոցա. հանդարտեաց ահն հեթանոսաց, եւ բարձաւ ուխտն որ ընդ նոսա, եւ մի՛ եւս համարիցիք զնոսա ի մարդիկ։
Եւ այրի մի էր ի նմին քաղաքի, գայր առ նա եւ ասէր. Դատ արա ինձ յոսոխէ իմմէ։
Եւ ոչ կամէր ի բազում ժամանակս. յետ այնորիկ ասէ ի մտի իւրում. Եթէ եւ յԱստուծոյ ոչ երկնչիմ, եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչեմ,
Ասէ տէր այգւոյն. Զի՞նչ արարից. առաքեցից զորդի իմ սիրելի, թերեւս ի սմանէ պատկառեսցեն։
Զի եթէ ի մարմնաւոր հարցն մերոց զոր ունիմք խրատիչս՝ պատկառեմք, ո՜րչափ եւս առաւել հնազանդեսցուք Հօրն հոգւոց, եւ կեցցուք։