Եւ օձն էր իմաստնագոյն քան զամենայն գազանս որ ի վերայ երկրի՝՝ զոր արար Տէր Աստուած. եւ ասէ օձն ցկինն. Զի՞ է զի ասաց՝՝ Աստուած թէ Յամենայն ծառոց որ իցեն ի ներքս ի դրախտի այդր՝ մի՛ ուտիցէք։
Եւ արդ զամենայն մարգարէս Բահաղու, զամենայն ծառայս նորա եւ զքուրմս նորա կոչեցէք առ իս, եւ այր ոք մի՛ վրիպեսցէ. զի զոհ մեծ է Բահաղու. եւ որ վրիպեսցէ, մի՛ ապրեսցի։ Եւ Յէու արար խաբանօք, զի կորուսցէ զծառայս Բահաղու։
Արդ եկայք հնարեսցուք ինչ նոցա, գուցէ բազմանայցեն, եւ յորժամ դիպիցի մեզ պատերազմ, յաւելուցուն եւ նոքա ի թշնամիսն, եւ մարտուցեալ ընդ մեզ՝ ելանիցեն յերկրէ աստի։
Բայց զի մի՛ գայթակղեցուսցուք զնոսա, երթ ի ծով եւ ընկեա կարթ, եւ զառաջին ձուկնն որ ելանիցէ՝ առ եւ բաց զբերան նորա, եւ գտանիցես սատեր. եւ զայն առեալ տացես նոցա ընդ իմ եւ ընդ քո։