7 Ասէ ցայգեգործն. Ահա երեք ամք են յորմէ հետէ գամ խնդրել պտուղ ի թզենւոջդ եւ ոչ գտանեմ. արդ կտրեա զդա, ընդէ՞ր եւ զերկիրդ խափանէ։
Եւ արդ թոյլ տուր ինձ, եւ բարկացեալ սրտմտութեամբ իմով ի նոսա՝ սատակեցից զնոսա, եւ արարից զքեզ յազգ մեծ։
Եւ յորժամ մտանիցէք յերկիրն զոր Տէր Աստուած տացէ ձեզ՝՝, եւ տնկիցէք զամենայն փայտ ուտելի, սրբեսջիք զպղծութիւն նորա. եւ պտուղ նորա զերեամ պիղծ լիցի ձեզ եւ մի՛ կերիցի։
առաքեցից զօրհնութիւն իմ ի ձեզ յամին վեցերորդի. եւ արասցէ զարդիւնս իւր երից ամաց։
Ամենայն ծառ որ ոչ առնէ պտուղ բարի՝ հատանի եւ ի հուր արկանի։
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Տէր, թող զդա այս ամ եւս, մինչեւ շուրջ զդովաւ բրեցից եւ արկից աղբ,
Բայց ահաւասիկ տապար առ արմին ծառոց կայ. ամենայն ծառ որ ոչ առնէ զպտուղ բարւոք՝ հատանի եւ ի հուր արկանի։
Ամենայն ուռ որ յիս է եւ ոչ բերէ պտուղ՝ կտրէ զնա. եւ ամենայն որ բերէ պտուղ՝ սրբէ զնա, զի առաւել եւս պտղաբեր լիցի։
Եթէ ոք ոչ է հաստատեալ յիս, ել նա արտաքս իբրեւ զուռն եւ ցամաքեցաւ, եւ ժողովեն զնա եւ ի հուր արկանեն, եւ այրի։