12 Եւ տեսեալ զնա Յիսուսի՝ կոչեաց առ ինքն եւ ասէ ցնա. Կին դու, արձակեալ ես ի հիւանդութենէ քումմէ։
Յայտնի եղէ այնոցիկ՝՝ որ զինէն ոչ հարցանէին, գտայ այնոցիկ որ զիսն ոչ խնդրէին. ասացի. Աւասիկ եմ, ցազգն ցայն որ զանուն իմ ոչ կարդացին։
Կոտորեցէք զխոփս ձեր ի սուսերս, եւ զգերանդիս ձեր ի գեղարդունս. տկարն խրախուսեսցէ թէ՝ Հզօր եմ ես։
Եւ շրջէր Յիսուս ընդ ամենայն կողմն Գալիլեացւոց. ուսուցանէր ի ժողովուրդս նոցա եւ քարոզէր զաւետարանն արքայութեան, եւ բժշկէր զամենայն հիւանդութիւնս եւ զամենայն ախտս ի ժողովրդեանն։
Իբրեւ եղեւ երեկոյ, մատուցին առ նա դիւահարս բազումս, եւ եհան զայսսն բանիւ, եւ զամենայն հիւանդսն բժշկեաց.
Եւ ահա կին մի զոր ունէր այս հիւանդութեան ամս ութուտասն, եւ էր կարկամեալ, եւ ոչ կարէր ամենեւին ի վեր հայել։
Եւ եդ ի վերայ նորա ձեռն, եւ առժամայն ուղղեցաւ եւ փառաւոր առնէր զԱստուած։
Իսկ այս՝ դուստր Աբրահամու էր, զոր կապեաց Սատանայ ահաւադիկ ութուտասն ամ, ո՞չ էր արժան արձակել ի կապանաց անտի ի շաբաթու։