եւ առ երկիւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ի Տէր՝ ուրախ լիցի։ Ամպարշտութիւն առն՝ ածէ գայթակղութիւն, եւ որ յուսա ի Տէր՝ ապրեսցի։՝՝
Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։
Եւ դու պնդեա զմէջ քո, արի եւ ասա նոցա զամենայն զոր միանգամ պատուիրեմ քեզ. մի՛ երկիցես յերեսաց նոցա, եւ մի՛ զանգիտիցես առաջի նոցա, զի ընդ քեզ եմ ես ի փրկել զքեզ, ասէ Տէր՝՝։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մի՛ երկնչիցիս ի նոցանէ, եւ մի՛ զանգիտիցես յերեսաց նոցա. զի զայրանալով զայրասցին եւ յարիցեն ի վերայ քո, զի՝՝ ի մէջ կարճաց բնակեալ ես դու. մի՛ երկնչիցիս ի բանից նոցա եւ յերեսաց նոցա մի՛ զանգիտիցես, զի տուն դառնացողաց են։
Եւ մի՛ երկնչիք յայնցանէ որ սպանանեն զմարմին եւ զոգի ոչ կարեն սպանանել. այլ երկերուք դուք առաւել յայնմանէ որ կարողն է զոգի եւ զմարմին կորուսանել ի գեհենի։
Այլ եւ ոչ՝՝ իւիք համարիմ զանձն իմ պատուական՝ որպէս զկատարել զընթացս իմ ուրախութեամբ, եւ զպաշտօնն զոր առի ի Տեառնէ Յիսուսէ՝ վկայ լինել աւետարանի շնորհացն Աստուծոյ։
Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.
Մի՛ երկնչիր, վասն որոյ կամիս չարչարել՝՝. ահա հանդերձեալ է Բանսարկուն արկանել ի ձէնջ ի բանտ, զի փորձիցիք, եւ ունիցիք նեղութիւն աւուրս տասն. լեր հաւատարիմ մինչեւ ի մահ, եւ տաց քեզ զպսակն կենաց։