Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
եւ թիւ աւուրց՝՝ ամաց մերոց ի նոսա եւթանասուն ամ. ապա թէ առաւել եւս՝ ութսուն ամ. որ ինչ աւելի քան զայն՝ ցաւօք եւ հեծութեամբ. եկն ի վերայ մեր հեզութիւն եւ խրատեցաք՝՝։
Զարթիր, զարթիր, Երուսաղէմ, եւ զգեցիր զզօրութիւն բազկի քո՝՝. զարթիր իբրեւ յաւուրցն ի սկզբանէ, իբրեւ յազգացն յաւիտենից. ո՞չ դու այն ես որ տաշեցեր զլայնութիւնն, վանեցեր՝՝ զվիշապն.
եթէ յօժարեա՞լ իցէ Աստուծոյ մտանել առնուլ իւր ազգ ի միջոյ ազգի, փորձութեամբ եւ նշանօք եւ արուեստիւք եւ պատերազմաւ, հզօր ձեռամբ եւ բարձր բազկաւ եւ մեծամեծ տեսլեամբք, ըստ ամենայնի զոր արար Տէր Աստուած մեր յԵգիպտոս յանդիման քո իսկ տեսանելով։