29 Եւ նա ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս թէ որպիսի՛ ինչ իցէ ողջոյնս այս։
Նոքա խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Հաց ոչ բարձաք։
Եւ խռովեցաւ Զաքարիա, իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։
Եւ եկեալ առ նա ասէ. Ուրախ լեր, բերկրեալդ, Տէր ընդ քեզ։
Եւ եդին ամենեքեան որ լսէին՝ ի սիրտս իւրեանց, եւ ասէին. Զի՞նչ լինիցի մանուկս այս։ Եւ ձեռն Տեառն էր ընդ նմա։
Եւ Մարիամ զամենայն զբանս զայսոսիկ պահէր եւ խելամուտ լինէր ի սրտի իւրում։
Եւ էջ ընդ նոսա եւ գնաց ի Նազարէթ, եւ էր նոցա հնազանդ. եւ մայր նորա պահէր զամենայն զբանսն ի սրտի իւրում։
Եւ մինչդեռ զարմացեալ էր ընդ միտս Պետրոս թէ զի՛նչ իցէ տեսիլն զոր ետես, ահա արքն առաքեալք ի Կոռնելեայ հարցին զապարանիցն Սիմովնի, կացին առ դրանն.
Եւ նա հայեցեալ ընդ նա՝ զարհուրեցաւ եւ ասէ. Զի՞ է, Տէր։ Եւ ասէ ցնա. Աղօթք քո եւ ողորմութիւնք քո ելին յիշատակաւ առաջի Աստուծոյ։