22 Եւ իբրեւ ել, ոչ կարէր խօսել ընդ նոսա. եւ իմացան եթէ տեսիլ ետես ի տաճարին. եւ նա նշանացի խօսէր ընդ նոսա եւ կայր պապանձեալ։
Եւ զլեզու քո կապեցից ի քիմս քո, եւ եղիջիր դու համր. եւ ոչ եղիցիս դու նոցա իբրեւ զայր մի յանդիմանիչ, զի տուն դառնացողաց են։
Եւ ժողովուրդն ակն ունէր Զաքարիայ, եւ զարմանային ընդ յամելն նորա ի տաճարին։
Եւ եղեւ իբրեւ լցան աւուրք պաշտաման նորա, գնաց ի տուն իւր։
Ակնարկէին հօրն նորա թէ զի՛նչ կամիցի կոչել զնա։
Ակնարկէր նմա Սիմովն Պետրոս հարցանել, ո՛վ իցէ վասն որոյ ասէն։
Եւ նա ձեռամբ ցուցանէր նոցա լռել, եւ պատմեաց որպէս եւ Տէր եհան զնա ի բանտէն, եւ ասէ. Պատմեցէք Յակովբայ եւ եղբարց զայս։ Եւ ելեալ գնաց յայլ տեղի։
Եւ յամբոխէն բազմութենէ յառաջ կալան զԱղեքսանդրոս. եւ իբրեւ ածին զնա յառաջ Հրեայքն, Աղեքսանդրոս շարժեաց զձեռն եւ կամէր պատասխանի առնել ամբոխին։
Եւ ի հրամայելն նորա, Պաւղոս կացեալ ի վերայ աստիճանացն՝ շարժեաց զձեռն ժողովրդեանն. իբրեւ բազում լռութիւն լինէր, սկսաւ բարբառել Հեբրայեցւոց բարբառովն եւ ասէ.