12 Եւ խռովեցաւ Զաքարիա, իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։
Եւ մտեալ ի ներքս ի գերեզմանն՝ տեսին երիտասարդ մի զի նստէր ընդ աջմէ կողմանէ՝ զգեցեալ պատմուճան սպիտակ, եւ զարհուրեցան։
Եւ նա ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս թէ որպիսի՛ ինչ իցէ ողջոյնս այս։
Եւ նա հայեցեալ ընդ նա՝ զարհուրեցաւ եւ ասէ. Զի՞ է, Տէր։ Եւ ասէ ցնա. Աղօթք քո եւ ողորմութիւնք քո ելին յիշատակաւ առաջի Աստուծոյ։
Եւ իբրեւ տեսի զնա, անկայ առ ոտս նորա իբրեւ զմեռեալ. եւ եդ ի վերայ իմ զաջ իւր եւ ասէ ցիս. Մի՛ երկնչիր, ես եմ Սկիզբն, եւ ես եմ Վախճան։
Եւ ասէ Մանովէ ցկինն իւր. Մահու մեռանիցիմք զի զԱստուած տեսաք։
Եւ ետես Գեդէոն եթէ հրեշտակ Տեառն է. եւ ասէ Գեդէոն. Ա՛, ա՛, Տէր, Տէր, զի տեսի զհրեշտակն Տեառն դէմ յանդիման։