26 Զամենայն արիւն մի ուտիցէք յամենայն բնակութիւնս ձեր, ի թռչնոց եւ յամենայն անասնոց։
Բայց զմիս արեամբ շնչոյ մի՛ ուտիցէք։
Նոյնպէս արասցես զարջառ քո եւ զոչխար քո եւ զէշ քո՝՝. զեւթն օր եղիցի ընդ մարբ իւրով, եւ յաւուրն ութերորդի տացես զնա ինձ։
Վասն այնորիկ ասա ցնոսա. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Որովհետեւ ի վերայ արեան ուտէք, եւ զաչս ձեր արձակեցէք ի կուռս, եւ արիւն հեղուք, եւ կամիք զերկիրն ժառանգե՞լ։
Ի վերայ լերանց մի՛ ուտիցէք. եւ մի՛ հմայիցէք, եւ մի՛ հաւահարց եւ մի՛ հաւագէտք լինիցիք։
Օրէն յաւիտենական յազգս ձեր, յամենայն բնակութեան ձերում. զամենայն ճարպ եւ զամենայն արիւն մի՛ ուտիցէք։
Եւ ամենայն որ ուտիցէ ի ճարպոյ անասնոց զոր մատուցանիցէք պտուղ Տեառն՝ կորիցէ անձն այն ի ժողովրդենէ իւրմէ։
Ամենայն անձն որ կերիցէ արիւն՝ կորիցէ ի ժողովրդենէ իւրմէ։
Մարտնչէին ընդ միմեանս Հրեայքն եւ ասէին. Զիա՞րդ կարէ սա տալ մեզ զմարմին իւր յուտել։
Այլ տալ թուղթս առ նոսա խորշել ի կերակրոց կռոց եւ ի պոռնկութենէ եւ ի մեռելոտւոյ եւ յարենէ։
ի բաց կալ ի զոհելոյ կռոց եւ յարենէ եւ ի հեղձուցելոյ եւ ի պոռնկութենէ. յորոց պահեալ զանձինս բարւոք գործէք. ողջ լերուք։
որով ունիմք զփրկութիւն ի ձեռն արեան նորա, զթողութիւն մեղաց ըստ մեծութեան շնորհաց իւրոց.
Բայց արիւն մի՛ ուտիցէք, այլ յերկիր հեղուցուք զնա իբրեւ զջուր։
Զգոյշ լեր չուտելոյ զարիւն, զի արիւն նորա է շունչ իւր.
Բայց զարիւն մի՛ ուտիցես, յերկիր հեղուցուս զնա իբրեւ զջուր։
Զի ամենայն արարածք Աստուծոյ բարի են, եւ չիք ինչ խոտան. մանաւանդ որ գոհութեամբ ընդունիցին.