Եւ զգեցցի քահանայն պատմուճան կտաւի, եւ անդրավարտիս կտաւիս զգեցցի ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ հանցէ զընծայս ողջակիզին ի վերայ սեղանոյն զոր հուրն ծախիցէ՝՝, եւ դիցէ առընթեր սեղանոյն։
Խօսեցաւ Տէր ընդ Ահարոնի եւ ասէ. Ես ահաւասիկ ետու քեզ զպահեստ պտղոց իմոց. յամենայն նուիրելոցն ինձ յորդւոցն Իսրայելի՝ քեզ ետու զայն ի պատիւ, եւ որդւոց քոց յետ քո՝՝ օրէն յաւիտենական։