Եւ տարցի զայն առ քահանայսն որդիս Ահարոնի. եւ լցեալ զձեռն իւր ի նաշհոյ անտի իւղովն հանդերձ, եւ զամենայն զկնդրուկն նորա, դիցէ քահանայն զյիշատակ նորա ի վերայ սեղանոյն զոհ ի հոտ անուշից Տեառն։
Եւ զամենայն զճարպ նորա կորզեսցէ՝ զոր օրինակ կորզիցի ճարպ ոչխարին փրկութեան. եւ դիցէ զայն քահանայն ի վերայ սեղանոյն յողջակէզ Տեառն. եւ քաւեսցէ վասն նորա քահանայն ի մեղաց անտի զոր մեղաւ, եւ թողցի նմա։
Եւ եթէ ոչ գտանիցին ընդ ձեռամբ նորա զոյգք տատրակաց կամ երկու ձագք աղաւնեաց, բերցէ զպատարագն իւր վասն որոյ մեղաւն՝ զտասանորդ գրուի միոյ նաշիհ վասն մեղացն. եւ եւղ մի՛ արկցէ ի նա, եւ կնդրուկ մի՛ դիցէ ի վերայ նորա, զի վասն մեղաց է։