1 Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ.
Եւ ապա՝՝ մտանիցէ Ահարոն ի սրբութիւնն. զուարակաւ յանդւոյ վասն մեղաց, եւ խոյիւ յողջակէզ։
Օրէն յաւիտենական յազգս ձեր, յամենայն բնակութեան ձերում. զամենայն ճարպ եւ զամենայն արիւն մի՛ ուտիցէք։
Ապա թէ ամենայն ժողովուրդ որդւոցն Իսրայելի անգիտանայցէ ակամայ, եւ մոռանայցի բանն յաչաց ժողովրդեանն, եւ առնիցեն ինչ մի յամենայն պատուիրանաց Տեառն որ ոչ առնիցի, եւ յանցանիցեն,
Խօսեաց դու ընդ որդիսդ Իսրայելի եւ ասասցես. Անձն եթէ մեղիցէ առաջի Տեառն՝՝ ակամայ յամենայն հրամանաց Տեառն յորոց չէ արժան առնել եւ առնիցէ ինչ ի նոցանէ։
Եւ ամենայն վասն մեղացն, յորոց մտանիցէ յարենէ նոցա ի խորանն վկայութեան քաւել ի սրբութիւնսն, մի՛ կերիցի, այլ հրով այրեսցի։
Եւ մատեաւ Ահարոն առ սեղանն, եւ սպան զզուարակն զվասն մեղացն իւրոց։
