Որդի մարդոյ, երկիր մի որ յանցանիցէ ինչ ինձ յանցանս, եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ նորա, եւ խորտակեցից զհաստատութիւն հացի նորա, եւ արձակեցից ի վերայ նորա սով, եւ բարձից ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, ահաւանիկ ես բեկանեմ զհաստատութիւն հացի յԵրուսաղէմ, եւ կերիցեն հաց կշռով եւ կարօտանաց, եւ ջուր չափով եւ կարօտութեամբ արբցեն։
Ի յարձակել ինձ զչարաչար զնետս իմ սովոյ ի վերայ նոցա, եւ եղիցին ի սատակումն. արձակեցից զայս ի վերայ նոցա՝՝, եւ սով գումարեցից ի վերայ ձեր, եւ խորտակեցից զհաստատութիւն հացի քո։
Վարէիք բազում եւ ժողովէիք սակաւ, ուտէիք եւ ոչ յագէիք, ըմպէիք եւ ոչ լինէր ի յագուրդ, զգենուիք եւ ոչ ջեռնուիք նոքօք, եւ որ զվարձս իւր ժողովէր՝ ի ծրարս ծակոտեալս ժողովէր։