Դարձաւ ի թիկունս իւր եւ ետես զնոսա. եւ անէծ զնոսա յանուն Տեառն եւ ասէ. Որդիք յանցանաց եւ դատարկութեան՝՝։ Եւ ելին երկու արջք յանտառէն եւ պատառեցին ի նոցանէ քառասուն եւ երկուս մանկունս։
եւ ասեն ցԵրեմիա մարգարէ. Անկցի գութ մեր առաջի երեսաց քոց, եւ կաց յաղօթս վասն մեր առ Տէր Աստուած քո վասն մնացորդացս այսոցիկ. զի մնացաք սակաւք ի բազմաց, որպէս քո աչք տեսանեն զմեզ.
Սուգ առին ճանապարհք Սիոնի, զի ոչ գոյր երթեւեկ տօնից տարեկանաց նորա. ամենայն դրունք նորա եղեն յապականութիւն, եւ քահանայք նորա հաշեն հառաչեն՝՝ եւ յոգւոց հանեն. կուսանք նորա ի գերութիւն վարեցան՝՝, եւ ինքն դառնացեալ յանձն իւր։
Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եւ եթէ զչորեսին իսկ զանհնարին վրէժսն արձակեցից, զսուր եւ զսով եւ զգազանս չարս եւ զմահ ի վերայ Երուսաղեմի՝ սատակել ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն,
Եւ տաց խաղաղութիւն յերկրին ձերում, եւ ննջիցէք, եւ ոչ ոք իցէ որ զարհուրեցուցանիցէ զձեզ. եւ կորուսից զգազանս չարս յերկրէ ձերմէ. եւ պատերազմ մի՛ անցցէ յերկրի ձեր։
Եւ հանից զնոսա ընդ ամենայն ազգս զորս ոչ գիտիցեն, եւ երկիրդ ապականեսցի զկնի նոցա, զի ոչ ոք իցէ որ ելանիցէ, եւ դառնայցէ. եւ եդին զերկիրն ընտիր յապականութիւն՝՝։