7 Եւ դիցես ի վերայ նուիրին կնդրուկ սուրբ եւ աղ՝՝. եւ եղիցին ի հաց յիշատակի զառաջաւոր Տեառն։
Եւ եղիցի աղեղն իմ յամպս, եւ տեսից՝ յիշել զուխտն յաւիտենական ի մէջ իմ եւ ի մէջ ամենայն շնչոյ կենդանւոյ յամենայն մարմնի որ է ի վերայ երկրի։
Եւ եղիցի ձեզ օրդ այդ ի յիշատակ, եւ տօնեցէք զդա՝ տօն Տեառն. յազգս ձեր օրէն յաւիտենական տօնեցէք զդա։
Եւ եղիցի քեզ նշան ի վերայ ձեռին քո, եւ յիշատակ առաջի աչաց քոց, զի լինիցին օրէնք Տեառն ի բերանի քում. զի հզօր ձեռամբ եհան զքեզ Տէր յԵգիպտոսէ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Գրեա զայդ առ ի յիշատակ ի գիրս, եւ տուր յականջս Յեսուայ, զի ջնջելով ջնջեցից զյիշատակ Ամաղեկայ յերկրէ ի ներքոյ երկնից։
Եւ դիցես զերկուս ականսն ի վերայ ուսոց վակասին, զի լինիցին ականքն յիշատակ որդւոցն Իսրայելի. եւ բառնայցէ Ահարոն զանուանս որդւոցն Իսրայելի առաջի Տեառն ի վերայ երկուց ուսոց իւրոց ի յիշատակ վասն նոցա։
ոչ մատուցեր ինձ խաշինս ողջակիզաց քոց, եւ ոչ զոհիւք քովք փառաւորեցեր զիս. ոչ ծառայեցեր ինձ պատարագօք քովք՝՝, եւ ոչ աշխատ արարի զքեզ ի ծախս կնդրկաց քոց։
Եւ անձն ոք եթէ մատուցանիցէ պատարագ Տեառն, նաշիհ լիցի պատարագն նորա. եւ արկցէ զնովաւ եւղ, եւ դիցէ ի վերայ նորա կնդրուկ. զի զոհ է։՝՝
Եւ տարցի զայն առ քահանայսն որդիս Ահարոնի. եւ լցեալ զձեռն իւր ի նաշհոյ անտի իւղովն հանդերձ, եւ զամենայն զկնդրուկն նորա, դիցէ քահանայն զյիշատակ նորա ի վերայ սեղանոյն զոհ ի հոտ անուշից Տեառն։
հանցէ ի զոհէն զառ ի յիշատակէ նորա, եւ դիցէ քահանայն ի վերայ սեղանոյն. ընծայ անուշութեան Տեառն է։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Ես եմ հացն կենաց. որ գայ առ իս՝ ոչ քաղցիցէ, եւ որ հաւատայ յիս՝ ոչ երբեք ծարաւեսցի։
Ես եմ հացն կենդանի, որ յերկնից իջեալ։
Կոռնելիէ, լսելի եղեն աղօթք քո, եւ ողորմութիւնք քո յիշեցան առաջի Աստուծոյ.
Եւ նա հայեցեալ ընդ նա՝ զարհուրեցաւ եւ ասէ. Զի՞ է, Տէր։ Եւ ասէ ցնա. Աղօթք քո եւ ողորմութիւնք քո ելին յիշատակաւ առաջի Աստուծոյ։
ի գովեստ փառաց շնորհաց իւրոց, որով զուարճացոյց զմեզ Սիրելեաւն.
ուստի եւ կենդանի առնել համօրէն կարող է զմատուցեալսն նովաւ առ Աստուած. քանզի միշտ կենդանի է լինել բարեխօս վասն նոցա։