Եւ ասէ Անամեսիթա ցնոսա. Չէ արժան ձեզ ուտել ի սրբութեան սրբութեանցն՝ մինչեւ յարիցէ քահանայապետ եւ յայտնեալ ցուցցէ, եւ նովաւ լուսաւորեսցի ամենայն մինչեւ ի սպառ՝՝։
Եւ դուստր առն քահանայի, եթէ լինիցի այրի կամ հանեալ, եւ զաւակ ոչ իցէ նորա, եւ դառնայցէ անդրէն ի տուն իւր հայրենի, ըստ մանկութեան իւրում ի հացից անտի հօր իւրոյ կերիցէ. եւ ամենայն այլազգի՝ մի՛ կերիցէ ի նոցանէ։
Եւ զԱհարոն եւ զորդիս նորա կացուսցես ի վերայ խորանին վկայութեան՝՝, եւ պահեսցեն զքահանայութիւնն իւրեանց եւ զամենայն ինչ զսեղանոյն, եւ որ ինչ ի ներքոյ քան զվարագոյրն ից՝՝. եւ այլազգի որ մերձենայցէ՝ մեռցի։