12 Եւ եթէ ննջեսցէ ոք ընդ նուոյ իւրում, մահու մեռցին երկոքին, զի ամպարշտեցան եւ մահապարտք են։
Խոտորեցաւ առ նա ի ճանապարհէ անտի եւ ասէ. Թոյլ տուր ինձ մտանել առ քեզ։ Զի ոչ ծանեաւ թէ նուն նորա իցէ։ Եւ նա ասէ. Զի՞նչ տացես ինձ եթէ մտանիցես առ իս։
Եւ նա ասէ. Զի՞նչ գրաւական տաց քեզ։ Եւ ասէ. Զմատանիդ եւ զգինդդ եւ զգաւազանդ որ ի ձեռին քում. եւ եմուտ առ նա, եւ յղացաւ ի նմանէ։
Իսկ եթէ յական գտանիցի գող, եւ խոցեալ մեռանիցի, չէ այն նմա ի սպանութիւն։
Զառականս նուոյ քո մի՛ յայտնեսցես, զի կին որդւոյ քո է. մի՛ յայտնեսցես զառականս նորա։ Եւ զդուստր ուստեր նորա, կամ զդուստր դստեր նորա մի՛ առնուցուս՝ յայտնել զառականս նոցա, զի ընտանի են քո. ամպարշտութիւն է։՝՝
Եւ յամենայն անասուն ոչ տացես զարութիւն սերման քո առ ի պղծելոյ ընդ նմա. եւ կին մի՛ կացցէ առաջի ամենայն անասնոյ մտաբերել ի նա. զի գարշելի է այն։