16 Եւ նենգութեամբ ընդ ազգի քում մի՛ գնայցես. յարիւն ընկերի քո մի՛ յօժարիցես. ես եմ Տէր Աստուած ձեր՝՝։
Ի մասին իւրում պատմեսցէ զչարութիւնս. աչք իմ ի վերայ որդւոց հալեցան.
Հարաւ որպէս խոտ եւ ցամաքեցաւ սիրտ իմ, մոռացայ ուտել զհաց իմ։
Սրբոց քոց որ են յերկրի քում, սքանչելի արարեր զամենայն կամս իմ՝՝ ի նոսա։
Բարի արա, Տէր, կամօք քովք Սիոնի, եւ շինեսցին պարիսպք Երուսաղեմի։
Մի՛ սուտ վկայութիւն վկայեր զընկերէ քումմէ։
Եւ զհամբաւ սուտ մի՛ ընդունիցիս։
Յամենայն ի զուր բանէ՝՝ ի բաց լինիցիս, եւ զանպարտն եւ զարդարն մի՛ սպանանիցես. եւ զամպարիշտն մի՛ ապրեցուցանիցես վասն կաշառի՝՝։
Ծածկեն զթշնամութիւն շրթունք արդարք՝՝, իսկ որ ի վեր հանեն զբամբասանս՝ անզգամք են։
Այր երկխօս՝ յայտնէ զխորհուրդս յատենի, իսկ հաւատարիմն ոգւով՝ ծածկէ զիրս։
Որ յայտնէ զխորհուրդս՝ գնայ նենգութեամբ. եւ ընդ պատրողին շրթամբք իւրովք՝ մի՛ խառնակեսցիս։
Ամենեքեան անհնազանդք՝ գնան կամակորութեամբ՝՝. իբրեւ զպղինձ եւ զերկաթ՝ ամենեքեան ապականեալք։
Իւրաքանչիւր յընկերէ իւրմէ զգոյշ լերուք, եւ յեղբարս ձեր մի՛ յուսայք. զի ամենայն եղբայր խաբելով խաբէ, եւ ամենայն բարեկամ նենգութեամբ գնայ։
Արք աւազակք՝՝ կային ի միջի քում զի հեղուցուն ի քեզ արիւն. եւ ի վերայ լերանց զոհէին ի քեզ, եւ գործս անսուրբս գործէին ի միջի քում։
եւ ասէ. Մեղայ զի մատնեցի զարիւն արդար։ Եւ նոքա ասեն. Մեզ չէ փոյթ, դու գիտես։
Անիծեալ՝ որ առնուցու կաշառ հարկանել զանձն արեան արդարոյ՝՝. եւ ասասցէ ամենայն ժողովուրդն. Եղիցի։
Նոյնպէս եւ կանայք նոցա պարկեշտք. մի՛ չարախօսք, հեզք, հաւատարիմք յամենայնի։
աննուէրք, անգութք, բանսարկուք, անժոյժք, վէսք, անբարեսէրք,
Պառաւանց նոյնպէս ի զգաստութեան, ի սուրբ վայելչութեան, մի՛ բանսարկուս, մի՛ գինեմոլս, այլ բարեխրատս.
Ի բաց թօթափել այսուհետեւ զամենայն չարութիւն եւ զամենայն նենգութիւն եւ զկեղծաւորութիւնս եւ զնախանձ եւ զամենայն չարախօսութիւն,
Եւ ասէ Դաւիթ ցՍաւուղ. Ընդէ՞ր լսես բանից ժողովրդեանն որ ասեն թէ՝ Դաւիթ խնդրէ զանձն քո։