Եւ իբրեւ յանգ ելանէին աւուրք խրախութեանն, առաքէր Յոբ եւ սրբէր զնոսա. յարուցեալ ընդ առաւօտս մատուցանէր վասն նոցա զոհս ըստ թուոյ նոցա, եւ զուարակ մի վասն մեղաց՝ ընդ որդւոց նոցա.՝՝ քանզի ասէր Յոբ, թէ՝ Գուցէ որդիքն իմ ի միտս իւրեանց իմացան չարութիւն զԱստուծոյ. այսպէս առնէր Յոբ զամենայն աւուրս նոցա։
Եւ վախճանեսցեն զաւուրսն, եւ եղիցի յօրէն ութերորդէ եւ անդր՝ արասցեն քահանայքն ի վերայ սեղանոյն զողջակէզս ձեր, եւ զվասն փրկութեան ձերոյ՝՝, եւ ընկալայց զձեզ, ասէ Տէր Տէր։
Եւ ասէ Մովսէս ցԱհարոն. Մատիր առ սեղանն, եւ արա զվասն մեղացն քո եւ զողջակէզն քո, եւ քաւեա վասն քո եւ տան քո՝՝. եւ արա զպատարագս ժողովրդեան քո, եւ քաւեա վասն նոցա, որպէս պատուիրեաց Տէր Մովսիսի։
որում ոչ հանապազ հարկ է, որպէս այլոց քահանայապետիցն, նախ վասն իւրեանց մեղացն պատարագս մատուցանել եւ ապա վասն ժողովրդեանն. իսկ սա զայն միանգամայն կատարեաց, զի զանձն իւր մատոյց պատարագ։