Եւ քաւեսցէ Ահարոն ի վերայ եղջերաց նորա միանգամ ի տարւոջ. յարենէ առ ի վասն մեղացն սրբութեան եւ՝՝ քաւութեան միանգամ ի տարւոջ սրբեսցէ զնա յազգս նոցա. զի սրբութիւն սրբութեանց Տեառն է։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Խօսեաց ընդ Ահարոնի ընդ եղբօր քում, եւ մի՛ մտցեն յամենայն ժամ ի սրբութիւնն ի ներքս քան զվարագոյրն յանդիման քաւութեանն, որ է ի վերայ տապանակի վկայութեանն, եւ ոչ մեռանիցի. զի ամպով երեւեցայց ի վերայ քաւութեանն։
Եւ խօսեցաւ Մովսէս ընդ որդիսն Իսրայելի. եւ հանին զայրն որ անէծն՝ արտաքոյ բանակին, եւ քարկոծ արարին զնա ամենայն ժողովուրդն՝՝ քարամբք. եւ որդիքն Իսրայելի արարին որպէս պատուիրեաց Տէր Մովսիսի։