Եւ ունիցի զայն Ահարոն եւ որդիք նորա, յորժամ մտանիցեն ի խորանն վկայութեան, կամ յորժամ մերձենայցեն ի սեղանն սրբութեան պաշտել, եւ մի՛ ածիցեն ի վերայ իւրեանց մեղս, զի մի՛ մեռանիցին. օրէն յաւիտենական նմա եւ զաւակի իւրում յետ նորա։
Եւ ասէ Մովսէս ցԱհարոն. Առ դու զբուրուառն, եւ դիցես ի նմա հուր ի սեղանոյ անտի, եւ արկ ի նա խունկ, եւ տար վաղվաղակի ի բանակն եւ քաւեսցես վասն նոցա. քանզի ել բարկութիւն ի Տեառնէ եւ սկսաւ սատակել զժողովուրդն։
Եւ կատարեսցեն Ահարոն եւ որդիք նորա ծածկել զսրբութիւնսն, եւ զամենայն կահ սրբութեանն ի չուել բանակին. եւ ապա մտցեն որդիքն Կահաթու բառնալ. եւ մի՛ մերձեսցին ի սրբութիւնսն՝ զի մի՛ մեռանիցին. զայն բառնայցեն որդիքն Կահաթու ի խորանէ անտի վկայութեան։