12 Եւ անօթ խեցեղէն յոր մերձեսցի սերմնակաթն, փշրեսցի, եւ ամենայն անօթ փայտեղէն լուասցի ջրով, եւ եղիցի սուրբ։՝՝
Հովուեսցես՝՝ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ. որպէս զանօթ բրտի փշրեսցես զնոսա։
եւ ի գլուխս պարսպաց քարոզի, եւ առ դրունս հզօրաց յաճախէ, եւ ի դրունս քաղաքաց համարձակեալ խօսի։
Ահաւասիկ առաջի առնեմ ձեզ զհոգւոյ իմոյ զպատգամս՝՝, ուսուցից զբանս իմ ձեզ։
Որդեակ, մի՛ լուծանիցիս. պահեա զխորհուրդս իմ՝՝ եւ զիմաստութիւն,
Եւ յոր ինչ մերձեսցի սերմնակաթն եւ զձեռս իւր ոչ լուանայցէ ջրով, ողողեսցէ զհանդերձս իւր, եւ լուասցէ զմարմին իւր ջրով, եւ պիղծ լիցի մինչեւ ցերեկոյ։
Ի տապակի իւղով զանգեալ գործեսցի. եւ մատուսցէ զայն մաքրեալ զոհ ի պատառոյ, զոհ ի հոտ անուշից Տեառն։
Եւ անօթ կաւեղէն յորում եփեսցի, փշրեսցի. եւ եթէ ի պղնձի անօթ եփեսցի, քերեսցէ զնա եւ ջրով ողողեսցէ։
Քանզի գիտեմք զի եթէ երկրաւոր տաճար շինուածոյս մերոյ քակտեսցի, շինած յԱստուծոյ ունիմք՝ տաճար առանց ձեռագործի յաւիտենական, յերկինս։
որ նորոգեսցէ զմարմին խոնարհութեան մերոյ, կերպարանակից լինել մարմնոյ փառաց իւրոց, ըստ զօրութեանն առ ի կարող լինելոյ հնազանդեցուցանել ընդ իւրեւ զամենայն։