Ապա թէ պաղպաջն սպիտակ իցէ ի մորթ մարմնոյ նորա, եւ զնստագոյն չիցէ տեսիլ նորա քան զմորթն, եւ մազն ի սպիտակ չիցէ դարձեալ, եւ ինքն շլագոյն իցէ,՝՝ զատուսցէ քահանայն զարածն զեւթն օր։
Եւ տեսցէ քահանայն յաւուրն եւթներորդի մեւս անգամ, եւ ահա շլագոյն իցէ արածն, եւ յայլագոյն չիցէ փոխեալ ի մորթն, սրբեսցէ զնա՝՝ քահանայն. զի նշան ինչ՝՝ է այն. եւ լուացեալ զձորձս իւր եղիցի սուրբ։