16 Եւ զնոխազն զվասն մեղաց խնդրելով խնդրեաց Մովսէս, եւ այն էր այրեցեալ. եւ բարկացաւ Մովսէս Եղիազարու եւ Իթամարայ որդւոցն Ահարոնի մնացելոց եւ ասէ.
որդւոյ Աբիսուայ, որդւոյ Փենեէսի, որդւոյ Եղիազարու, որդւոյ Ահարոնի առաջին քահանայի.
Ոչ եփեսցի խմորեալ. մասն ետու զայն նոցա ի պտղոցն Տեառն. սրբութիւնք սրբութեանց են, որպէս վասն մեղացն իցէ, նոյնպէս եւ վասն յանցանացն։
Քահանայն որ մատուցանիցէ զայն՝ կերիցէ. ի սուրբ տեղւոջ կերիցէ, ի սրահի խորանին վկայութեան։
Եւ ամենայն վասն մեղացն, յորոց մտանիցէ յարենէ նոցա ի խորանն վկայութեան քաւել ի սրբութիւնսն, մի՛ կերիցի, այլ հրով այրեսցի։
Եւ մատուցին զպատարագ ժողովրդեանն, եւ առ զնոխազն զվասն մեղաց ժողովրդեանն եւ սպան զնա իբրեւ զառաջինն։
Եւ ընդ ծերակոյտսն Իսրայելի խօսեսցիս եւ ասասցես. Առէք դուք ձեզ նոխազ մի յայծեաց վասն մեղաց, եւ խոյ՝ եւ զուարակ եւ գառն տարեւոր յողջակէզ՝ անարատս.
Եւ այրն Մովսէս հեզ էր յոյժ քան զամենայն մարդիկ որ էին ի վերայ երկրի։
Այլ ես ասեմ ձեզ եթէ. Ամենայն որ բարկանայ եղբօր իւրում տարապարտուց՝ պարտաւոր լիցի դատաստանի. եւ որ ասիցէ ցեղբայր իւր Յիմար՝ պարտաւոր լիցի ատենի. եւ որ ասիցէ ցեղբայր իւր Մորոս՝ պարտաւոր լիցի ի գեհեն հրոյն։
Իբրեւ ետես Յիսուս, բարկացեալ սաստեաց նոցա եւ ասէ. Թոյլ տուք մանկտւոյդ գալ առ իս, եւ մի՛ արգելուք զդոսա. զի այդպիսեացդ է արքայութիւն Աստուծոյ։
Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
Բարկանայք, եւ մի՛ մեղանչէք. արեգակն ի վերայ բարկութեան ձերոյ մի՛ մտցէ։