Եւ ասեն ցիս. Զերծեալքն ի գերութենէն են անդէն յաշխարհին իւրեանց ի մեծ նեղութեան եւ ի նախատինս. եւ պարիսպքն Երուսաղեմի կան նոյնպէս քակեալ եւ աւերեալ, եւ դրունք նորա հրկիզեալ հրով։
Լուր մեզ, Տէր Աստուած մեր, զի եղաք մեք յարհամարհանս եւ ի թշնամանս, եւ դարձո զնախատինս նոցա ի գլուխս իւրեանց. եւ տուր զնոսա ի թշնամանս առաջի գերչաց նոցա.
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Ծափ զծափի հարին՝՝ ամենայն անցաւորք ճանապարհի. շչէին, շարժէին զգլուխս իւրեանց ի վերայ դստեր Սիոնի. Այս ա՞յն քաղաք է, ասէին, պսակ փառաց ուրախութեան ամենայն երկրի։
Տէր, զլուր քո լուայ եւ երկեայ. Տէր, հայեցայ ի գործս քո եւ զարհուրեցայ. ի մէջ երկուց գազանաց ծանիցիս, ի մերձենալ ամացն յայտնեսցիս, ի հասանել ժամանակին երեւեսցիս. ի խռովել անձին իմոյ՝՝ ի բարկութեան զողորմութիւնս յիշեսցես։