Եւ ասեն ցնոսա որդիքն Իսրայելի. Լաւ էր թէ մեռեալ էաք հարուածովքն ի Տեառնէ՝՝ յերկրին Եգիպտացւոց, մինչ նստէաք առ կաթսայս մսոյն եւ ուտէաք հաց յագ, քան հանէք զմեզ յանապատս յայս՝ սպանանել զամենայն ժողովուրդս ի սովոյ։
Ծիւրեալ ախտիւ մեռցին, մի՛ կոծեսցին եւ մի՛ թաղեսցին, այլ խայտառակ՝՝ եղիցին ընդ երեսս երկրի. սրով անկցին եւ սովով սպառեսցին. եւ եղիցին դիակունք նոցա ի կերակուր թռչնոց երկնից եւ գազանաց երկրի։
Եւ վարսք ձեր ի վերայ գլխոց ձերոց. եւ կօշիկք ձեր յոտս ձեր. ոչ կոծիցիք եւ ոչ լայցէք, եւ հաշեսջիք յանիրաւութիւնս ձեր, եւ ոչ մխիթարեսցէ իւրաքանչիւր ոք զեղբայր իւր՝՝։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցտունդ Իսրայելի. Այսպէս խօսեցարուք եւ ասացէք, եթէ՝ Մոլորութիւնք՝՝ մեր եւ անօրէնութիւնք մեր ի մեզ են, եւ մեք ի նոսին մաշիմք, եւ զիա՞րդ ապրեսցուք։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, ահաւանիկ ես բեկանեմ զհաստատութիւն հացի յԵրուսաղէմ, եւ կերիցեն հաց կշռով եւ կարօտանաց, եւ ջուր չափով եւ կարօտութեամբ արբցեն։
եւ կերիցէ զծնունդս խաշանց քոց եւ զարդիւնս երկրի քո. եւ ոչ թողուցու քեզ ցորեան, գինի, եւղ, զանդեայս արջառոց քոց, եւ զհօտս ոչխարաց քոց, մինչեւ կորուսցէ զքեզ.