խօսեցարուք ի սիրտ Երուսաղեմի եւ մխիթարեցէք զդա, զի լի եղեւ տառապանօք. թողեալ լիցին՝՝ դմա մեղք իւր, զի ընկալաւ ի ձեռանէ Տեառն կրկին զհատուցումն մեղաց իւրոց։
Յաւուրսն յայնոսիկ եւ ի ժամանակին յայնմիկ, ասէ Տէր, խնդրեսցեն զանիրաւութիւնն Իսրայելի, եւ ոչ եւս իցէ, եւ զմեղս՝՝ Յուդայ եւ ոչ գտանիցին. զի քաւիչ եղէց անիրաւութեանց նոցա ի վերայ երկրի։
Ցնծա դու եւ ուրախ լեր, դուստր Եդովմայեցւոց, որ բնակեալդ ես յերկրիդ Աւստացւոց. եկեսցէ բաժակս այս ի վերայ քո. յարիցես եւ արբցես, արբեսցիս եւ անդրէն դարձուսցես։
Զի թէ ասիցէ Եդովմ, թէ՝ Ահա կործանեցաք, դարձցուք եւ շինեսցուք զքաղաքս աւերեալս. այսպէս ասէ Տէր ամենակալ. Նոքա շինեսցեն, եւ ես կործանեցից. եւ կոչեսցին նոքա Սահմանք անօրէնութեան, եւ ժողովուրդ՝ ընդ որում տացէ պատերազմ՝՝ Տէր մինչեւ ցյաւիտեան։