21 Ցնծա դու եւ ուրախ լեր, դուստր Եդովմայեցւոց, որ բնակեալդ ես յերկրիդ Աւստացւոց. եկեսցէ բաժակս այս ի վերայ քո. յարիցես եւ արբցես, արբեսցիս եւ անդրէն դարձուսցես։
Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Այսպէս ասէ Տէր. Ի վերայ երից ամպարշտութեանցն Եդովմայ, եւ ի վերայ չորիցն՝ ոչ դարձայց ի նոցանէ. փոխանակ զի հալածեաց սրով զեղբայր իւր, եւ ապականեաց զեղբայր յերկրի. եւ յափշտակեաց ի վկայութիւն զսոսկումն իւր, եւ զյանդգնութիւն իւր պահեաց ի հակառակութիւն՝՝։