Ապա թէ ոչ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց, չբառնալ բերինս եւ մտանել ընդ դրունս Երուսաղեմի յաւուր շաբաթուց, վառեցից հուր ի դրունս նորա, եւ կերիցէ շուրջ զԵրուսաղեմաւ՝՝, եւ մի՛ շիջցի։
Թերեւս անկցի գութ ի սիրտ նոցա առաջի Տեառն, եւ դարձցին իւրաքանչիւր ի ճանապարհաց իւրեանց չարաց. զի մեծ է սրտմտութիւն եւ բարկութիւն Տեառն, զոր խօսեցաւ Տէր ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահա զբարկութիւն եւ զսրտմտութիւն իմ հեղից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ, ի վերայ մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ի վերայ փայտի ագարակի, եւ ի վերայ արդեանց երկրի, բորբոքեսցի եւ ոչ շիջցի։
Արար Տէր զոր խօսեցաւ, կատարեաց զբանս իւր զոր պատուիրեաց յաւուրցն առաջնոց. քակեաց եւ ոչ անխայեաց. ուրախ արար ի վերայ քո զթշնամիս քո, եւ բարձր արար զեղջեւր նեղչաց քոց։
Բայց զբանս իմ եւ զօրէնս իմ ընկալարուք, զոր ես պատուիրեմ Հոգւով իմով ծառայից իմոց մարգարէից որ ժամանեցին հարցն ձերոց։ Պատասխանի ետուն՝՝ եւ ասեն. Որպէս կարգեաց Տէր ամենակալ առնել ըստ ճանապարհաց մերոց եւ ըստ գնացից մերոց, նոյնպէս եւ արար մեզ։