եւ ժողովուրդն որոց նոքայն մարգաէանան, եղիցին ընկեցեալս յանցս Երուսաղեմի՝ յերեսաց սրոյ եւ սովոյ, եւ ոչ ոք իցէ որ թաղիցէ զնոսա, ինքեանք եւ կանայք իւրեանց եւ ուստերք եւ դստերք նոցա. եւ հեղից ի վերայ նոցա զչարիս իւրեանց։
Եւ կերիցեն զմարմինս ուստերաց եւ զմարմինս դստերաց իւրեանց, եւ իւրաքանչիւր զմարմին ընկերի իւրոյ՝ ի նեղութեան եւ ի պաշարման զոր պաշարեսցեն զնոսա թշնամիք իւրեանց եւ որք խնդրէին զանձինս նոցա։
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։
Ննջեցին ի վերայ ելիցն ճանապարհաց առ հասարակ ծերն եւ տղայն, կուսանն եւ երիտասարդն վարեցան ի գերութիւն. ի սուր արկեր՝՝ կոտորեցեր յաւուր բարկութեան քո, զեներ, խորտակեցեր, եւ ոչ անխայեցեր։